Niets was de surrealisten te dol, op papier of doek. In hun privéleven waren Breton c.s. echter brave burgers. Misschien is het daarom dat Louis Aragon zijn leven lang ontkend heeft de auteur te zijn geweest van het pornografische verhaal 'De kut van Irène'. Het verscheen in 1928 - anoniem - met etsen van de fijnschilder André Masson (die ook in deze vertaling zijn opgenomen). In de oude pornografische traditie bezoekt een man het bordeel en kijkt samen met een prostituée door kijkgaatjes naar andere klanten. Vanzelfsprekend wordt een hooggeplaatste betrapt. Dat Aragon het auteurschap ontkende, had waarschijnlijk te maken met de beschrijving van de seksuele aantrekkingskracht die de dochter op de hoofdpersoon had. Eén stap verder en de romanfiguur wordt gelijkgesteld met de auteur, zal Aragon gedacht hebben. En dat kon een surrealist die later ook nog eens naam maakte als steile communist niet gebruiken. Vertaalster Marjan de Veth schreef een boeiend nawoord. ( recensie van Hans Renders )